түнек

I

зат. Малды түнделетіп жаю әрекеті; түнемелік. – Т ү н е к к е барасың ба? Мә, қойшыларға ала бар (Ә.Кекілбаев, Бір көкім., 115). Жолай қойын т ү н е к к е салып отырған қойшыға кезіктік (Ы.Кененбаев, Інжу-маржандар, 61). Ал, сентябрь айынан бастап тоқты т ү н е к т е ұсталып, біріміз күндіз жайсақ, екіншіміз түнде жаямыз (Индер 09.07.1970, 3).

II

зат. жерг. Балық ауланбайтын түн. – Жылдық жоспарды орындауымызға әлі де біраз балық аулауымыз қалды-ау, балық жүріп кетсе ауды екі-үш шапқанда-ақ орындалып қалар еді, оның үстіне т ү н е к к е де қарсы келіп қалдық, - деді Мәжит, Жайықтың ортасына көз тастап (С.Хайдаров, Теңіз самалы, 48).